noķērnāt
nùoķẽ̦rnât [auch Dunika], nùoķẽrnêt,  besudeln, beschmutzen: drēbes, ruokas Ahs. [vai tad, rupju darbu strādādams, lai es nuoķē̦rnāju savus kuošuos, raibuos svārkus? Pas. I, 399 (aus Sauken).] Refl. - tiês,  sich besudeln, beschmutzen: vecene nuoķēzījusies, nuoķē̦rnājusies LP. VII, 1071.
Avots: ME II, 806
Avots: ME II, 806