kucens
kuce̦ns [Wolm., PS., Jürg., Arrasch, Bauske, Drosth., Trik., N.-Peb., Bers., kucē̦ns Gr.-Essern, Nigr., Luttr., Kabillen, Dunika, kucans Lis., Schujen, kucenis Salis], Demin. auch kucentiņš [BW. 34716], kuce̦lẽ̦ns BW. 16730, kuclẽ̦ns Sassm., kuce̦nẽ̦hs Mat.,  ein junger Hund, Welpe: Sprw.: pirmie kuce̦ni jāslīcina,  aller Anfang ist schwer. es nuokāvu kāzu dēļ savu raibu kucentiņu BW. 19469. kuceniņi,  Ackerklee (trifolium arvense) Lös., RKr. III, 73. Zu kuce.
Avots: ME II, 298
Avots: ME II, 298