dēvēt
dẽvêt, -ēju, auch dāvêt, dàvât 2 [im Vokalismus durch dāvât  "anbieten" beeinflusst?] BW. 4846, tr.,  nennen, ausgeben für etwas, halten für etw.: Zauls, kas arī tuop Pāvils dē̦vē̦ts Apost. 13, 9. lācis manas auzas ēda, savas auzas dē̦vē̦dams. es nevaru tevis par bezdievīgu dēvēt Kaudz. M. [Bei Glück in der Bed.  "genannt werden": salā nācām, kas Klauda dēvē Apost. 27, 16; ähnlich Apost. 27, 8 und 9, 11. Nebst li. dėvė̕ti  "(Kleider) anhaben" wohl zu dêt  "legen"; vgl. slav. dějǫ (bei Berneker Wrtb. I, 192)  "sage", apoln. dzieja, jemu  "man nennt ihn" und serb. nadijèvati  "einen Namen geben".]
Avots: ME I, 465
Avots: ME I, 465