durns
dur̃ns,  traurig Katzd.,  benommen, dwatsch, wüst: man galva tāda durna; durns zirgs,  ein Pferd, das den Koller hat St., Oberl. n. U.; durna aita,  ein Schafskopf Seew. n. U. [Nebst oder durch li. dur̃nas  "rasend, toll; глупый" aus slav. durьnъ  "töricht, unvernünftig ".]
Avots: ME I, 519
Avots: ME I, 519