ķīlēt
‡ 
II ķĩlêt Dunika, Iw.,  schlagen: linus ar ruoku ķīlē, kamē̦r izbirst spaļi. Wohl zu ķĩlêt IAvots: EH I, 
706
ķīlēt
ķĩlêt, 
-ẽju, tr.,  keilen, einen Keil eintreiben: pirtī cepu auzu maizi, ar ķīļiem ķīļē̦dama (Var.: ķīlādama) BW. 23512. [Aus mnd. kilen dass.]Avots: ME II, 
388