vērdêt,

1) vḕrdèt ² Stom., vērdît Biel. u. U., -u, -ĩju, sprudeln;

2) vērdêt Spr., vērdît U., kullern (vom Birkhahn): vērdi, vērdi, rubeniņ! BW. 2554, 1. In der Bed. 1 wohl zu virt (prs. ve̦r̂du) u. a., s. Ehrlich idg. Sprachgesch. 31.

Avots: ME IV, 560

vērdêt,

2): "kullern" ME. IV, 560 durch "kollern" zu ersetzen.

Avots: EH II, 776