sucināt
I sucinât oder *sucinêt, = sūkât,  wiederholt (und nicht intensiv) saugen, lutschen: stipri kuodu cietu riekstu, mīksti plūmi sucine BW. 21070 (aus Selg.). Wenn nicht mit ū (zu sùkt) zu  lesen, nebst suks(n)ît zu an. sog  "Saugen", ahd. sūgan  "saugen", mhd. souc (-ges), cymr. sugno, lat. sūcus  "Saft" u. a. (bei Walde Vrgl. Wrtb. 11, 469); vgl. auch sùkt 1.
Avots: ME III, 1113
Avots: ME III, 1113