stuknīt
stuknît,  stossen Wid.,  schlagend vorwärtsstossen Nötk. Refl. -tiês,  sich stossen Oppek. n. U. Nebst stucinât, stukme und stukât III zu poln. stuk  "Klopfen", r. стучать  "klopfen" und (bei Walde Vrgl. Wrtb. II, 616) an. styggr  "abstossend"?
Avots: ME III, 1102
Avots: ME III, 1102