stubs,
1) = ce̦lms Elger Diction. 131 und 138;  
das nachgebliebene Ende von etwas Gebrochenem U.: 
nuolūza, stubs vien palika U. 
pa līdumu - stubiem un vijām Mag. II, 3, 48;
2)  ein abgefegter, abgebrauchter Besen U.;
3)  kurz, abgenutzt Schibbenhof.
Avots: ME III, 
1099