skapstēt
skapstêt U., PS., Lis., -u, -ẽju, skapstît L., U., -u, -ĩju,  beatmen U.;  durch warmen Hauch beschlagen U.;  anlaufen von der Kälte U.;  verrosten Mar. n. RKr. XV, 135: sudrabs, kapars skapst PS. neliec traukus mitrā vietā: sāks skapstēt! Mar. n. RKr. XV, 135. Wohl zu slav. kopъtь  "Russ" und gr. χαπνός  "Rauch", χαπύω  "atme"; das s - kann aus Komposita wie nuoskapstêt  stammen, wenn -s- da eigentlich infigiertes Reflexivpronomen ist.
Avots: ME III, 872
Avots: ME III, 872