pluncīt
pluncît, -ĩju  "waten, watend nass werden, lange mit einer unsaubem Arbeit beschäftigt sein": kuo nu plùncī 2 pa tuo mārku kâ pluncis? Gr.-Buschhof;  spritzen Ermes: kaijas sudrabuotiem spārnu galiem pluncī uostas ūdeni Laiviņ. Refl. pluñcîtiês PS., plunčuoties.
Avots: ME III, 357
Avots: ME III, 357