pļērkt
I pļêrkt 2 , -cu, plärren, garstig schreien : ar pļē̦rcuošu balsi Janš. Čāp. 36. meitene pļē̦rc kâ pĩle Janš.
Avots: ME III, 370
Avots: ME III, 370
pļērkt
I pļêrkt 2 ,
1): pūce vai vārna mežā pļērca Tdz. 56591; ‡
2) pļêrkt 2 Dunika, unaufhörlich sprechen:
pļȩ̄rc vȩsȩlu stundu.
Avots: EH II, 308
1): pūce vai vārna mežā pļērca Tdz. 56591; ‡
2) pļêrkt 2 Dunika, unaufhörlich sprechen:
pļȩ̄rc vȩsȩlu stundu.
Avots: EH II, 308