novilcināt

nùovil̃cinât, tr., verzögern, in die Länge ziehen: darbu, laiku. mēģināt tuo lietu vēl drusku nuovilcināt RA. Refl. -tiês, sich verzögern, sich in die Länge ziehen: lieta pār˙lieku nuovilcinājusies. - Subst. nùovil̃cinãjums, die Verzögerung; -nuovil̃cinâšana, das Verzögern; nùovilcinâšanâs, das Sichverzögern; nùovil̃cinâtãjs, wer verzögert, in die Länge zieht.

Avots: ME II, 886