nievāt
niẽvât [auch Bl., nievât 2 Kl., Kr., niêvât 2 Iw. [, - ãju (li. neivoti  "tadeln"], tr.,  schmähen, verachten, [niederdrücken U.]: [mūsu dvēsele tuo... nievāta Glück Psalm 123, 4.] le̦pnais bagātnieks nievā nabadziņus. Subst. nievãjums,  das Verachtete, das Verachtethaben; nievâtãjs,  der Schmäher, Verächter: puisīt[i]s meitu nievātājs BW. 12779.
Avots: ME II, 752
Avots: ME II, 752