kapēt
I kapêt, - ẽju,  anhäufen Infl. n. U. [Wohl entlehnt aus slav. kopiti  dass. (bei Berneker Wrtb. I, 562), wenn aus solchen infl. Mundarten, wo der Infinitivausgang īt -  durch - ēt  ersetzt ist, s. Le. Gr. 713.
Avots: ME II, 158
Avots: ME II, 158