ieskrambāt

ìeskram̃bât, tr., einkratzen, einschrammen, streifen: ādu, ruoku. dzīve nav ieskrambājusi sejā rūpju grumbas R. Sk. II, 17. Refl. -tiês, sich einkratzen. Subst. ìeskram̃bãjums, die eingekratzte Wunde, Schramme.

Avots: ME II, 66