dīrāt
dìrât, dìŗât Neuenb.], dîŗât 2 Kand., [Līn.], -āju, tr.,  abhäuten, schinden (eig. u. fig.); dìrātājs,  der Abdecker, Schinder: viņš bija ļaužu dīrātājs un sūcējs Aps. Zu li. dir̃ti  "schinden, reissen", slav. dero,  "reisse", aksl. раздирати  "zerreissen", gr. δέρω  "schinde", [got. distairan  "zerreissen", ai. dṛņāti  "spaltet", alb. dje±  "vernichte", arm. te±em  "schinde" u. a., s. Meillet MSL. VIII, 165, Walde Wrtb. 2 229 unter derbiōsus, Reichelt KZ. XXXIX, 21 u. 31 f., Trautmann Wrtb. 52 u. a.].
Avots: ME I, 478
Avots: ME I, 478