ausināt
I ausinât (s. unter aũsît): auch C., N: Peb. (mit aũ), Nötk., (mit aû 2 ) Arrasch.Avots: EH I, 
188 
ausināt
‡ 
II ausinât,  
zu horchen veranlassen (?): "dzi. ku te̦k!" Lulīte ausina A. Brigadere Dievs, daba, darbs 37.Avots: EH I, 
188
ausināt
‡ 
III ausinât,  
streng schelten; züchtigen Golg.Avots: EH I, 
188