airīt
aĩrît, -u, -ĩju, zuobus,  die Zähne zeigen, grinsen, lachen: viņš zuobus vien aira. Refl. - tiês,  unbändig sein: kuo tu tur airies? AP. [Vielleicht mit sekundärem Ablaut (vgl. gainît: li. ginti) zu irt  "sich zertrennen", li. irti "пороть, драть" (kùrmis žẽmę iria), wozu anscheinend auch le. irga  "ein grinsender Mensch". Vgl. russ. скàлить зубы, щель: le. šķelt u. a.]
Avots: ME I, 14
Avots: ME I, 14