âbele, auch 
âbels, -s (li. 
obelis) BW. 5590 var., 5591 var.], N. - Schwnb., Peb., Erlaa, 
[ābēls, -s Marzen], 
âbuole Serbigal, Neugut, Demin. 
âbelīte, âbeltiņa, âbeliņa BW. 4778,  
der Apfelbaum (Pirus malus L.); [ābels  "Apfel" Zb. XV, 166]. 
meža - oder 
mežu ā., auch 
mežābele,  Holzapfelbaum; suņu-ā., suņābele,  gemeiner Wegedorn (Rhamnus cathartica L.), auch 
pabērze; vilku, vilka ā., vilkābele,  Weissdorn (Crataegus oxiacantha L.), auch 
paērkšķis RKr. II, 70, 77; 
krusta ābele, tāds ābuols. zied kā ābeles balti ziedi. ābeļu dārzs, ābeļdārzs,  Obstgarten. [Zu le. âbuols  "Apfel", pr. wobalne  "Apfelbaum", woble  "Apfel", ksl. ablъko  "Apfel", ablanь  "Apfelbaum", air. aball, ahd. apful  "Apfel", s. Trautmann Wrtb. 2, Berneker Wrtb. 22 f., Ebel KZ. VI, 216, Walde Wrtb. 2 3 f., Feist Wrtb. 2 40, Meillet Bull. XXII, 48, Bechtel KZ. XLIV, 129].Kļūdu labojums:
âbe-ltiņa = âbel-tiņa
Avots: ME I, 
234