praûls (li. 
pjáulas, plur. 
pjaulaĩ PФB. LXVI, 229) Neuenb., Kl., Wolm., 
praûls 2 Karls., Līn., 
praulis">praulis Ekau, Selg., Manz. Post. I, 251, (mit 
aû) Trikaten,
1) praûlis Grosdohn, Arrasch, C., 
praûlis 2 Irmelau, MSil., Naud., Sessau, Annenburg, Treiden, Schibbenhof, Widdrisch, 
 ein moderndes od. vermodertes Stück Holz U.: Sprw. 
kur tik ze̦ltu duomājām, dažkārt praulu atradām. stabs būtu sapuvis par praulu A. XX, 550. 
skaidiena prauli RKr. VIII, 78. 
es pie viņa (Var.: 
ve̦ca) pieguluos kâ pie kāda praula ce̦lma BW. 15705, 7 var. 
vītuola prauls,  vermodertes Weidenholz (als Zunder gebraucht) Bielenstein Holzb. 251;
2)  verächtliche Bezeichnung für einen alten Menschen: cietumā tevi ieliksim, tu ve̦cais prauls! Aps. 
kas tad šim vairs - ve̦cam praulam! Saul.;
3)  ein Feuerbrand U.; 
elles prauls (vgl. frz. 
tison d'enfer),  ein Höllenbrand U.;
4) sarkani prauli U., 
 Fernambuk oder Brasilienholz (in letzterer Bedeutung bei U. auch das Demin. 
prauliņi). Aus *pļauls: zu pũt.Avots: ME III, 
379