pamaša,
1)  Weise, Gewohnheit Manz. [Post. I, 410]: 
kristīga cilvē̦ka pamaša,  Sitte, Charakter Manz. 
ģeķam sava pamaša patīk Manz.; der Sing. in dieser Bedeutung nur bei Manz.;
2) Plur. 
pamašas,  böse Folgen der Behexung Schwanb., verschiedene Krankheiten, Folgen von plötzlichem Schrecken, Seitenstiche, Leibschmerzen [Wessen], Kopfschmerzen, namentlich eine Kinderkr"ankheit, die dem Kinde den ruhigen Schlaf raubt: par pamašām nuosauc bē̦rnu slimību, kuŗu raksturs nemierīgs miegs RKr. XII, 14. 
[pamašas - slimība, kas ceļas nuo pārbīšanās Mar. n. RKr. XV, 129]. 
nakts pamašas, kad bē̦rns pa naktīm bļauj un nemierīgi guļ Etn. IV, 110. 
pamašas - caurdure, sāpes sānuos vai pakrūtē Etn. IV, 162. 
liec savus ceļus man pie krustiem un atlāuz pamašas!  (Leibschmerzen) Friedrichswald. 
[pamašas lauž, ja sāp mugura Vank.]. 
laikam būšuot galvas pamašas A. XXI, 401.  
Auch verschiedene Krankheiten der Tiere: tad luopiem pamašas, ne arī cita kāda kaite neme̦tas Etn. II, 98; 
lai cūkām neme̦tas pamašas II, 24;
3)  die Mondsucht: cilvē̦ku, kam nakts pamašas, nevajaguot vārdā saukt, kad viņš nakts pamašās Naud.; 
iet kâ pa nakts pamašām Naud.;
4) nakts pamaša, nakts pamaši RKr. II, 78, Konv. 
1 532, 
 Nachtschatten (solanum nigrum) Mag. IV, 2, 31. 
[Nach Leskien Nom. 316 (mit?) und Sommer Balt. 107 zu pamest]; vgl. auch li. pãmėtė  "Gicht, Krankheit" [und le. pamešas].Avots: ME III, 
66