skruķis: auch BW. 20929 (aus Lettin und Līvāni), 23334, 4 (aus Ruj.), Alswig, AP., Borchow, C., Daudsewas, Fest., Gr.-Buschh., Kalupe, Kegeln, Lemb., Liepna, Lubn., Marzen, Nerft, N.-Peb., Oknist, Ramkau, Selb., Sessw., Smilt., Trik., Wessen, Višķi,
1): auch Kaltenbr., Seyershof, Sonnaxt, Warkl.;
2): ve̦lna skruķi  (auf Räuber bezogen) Pas. XV, 285 (aus Sessw.); 
"ve̦cs, neveikls kustuonis, cilvē̦ks, lieta" Seyershof; ‡
3)  ein Gerät (ein etwa 2 Fuss langes und 1 / 
2  Fuss breites Brettchen mit einem Stiel in der Mitte) zum Abscharren des Weges od. Hofes od. zum Zusammenscharren des ausgedroschenen (noch nicht gewindigten) Getreides Nötk.; ‡
4)  die Krücke Lettg. n. BielU.: 
klibais uzkāp[j] aklajam ar visiern saviem skruķiem uz platās muguras Bankins Šis un tas I, 1. 
kab tu sazaliektib kai s. (poln. "jak hak") Ulanowska Łotysze 11.Avots: EH II, 
513