kraška,
1)  der Raum über der Klete [Nerft], 
= klētsaugša: jumtā virskraškas skribināja pele Jauns. 
klētij bij stipri dēļu griesti; mazāk vajadzīgās mantas glabājās augšā, uz kraškas Jauns.;
2)  der Raum im alten Schornstein, wo Schinken und Würste geräuchert wurden Stockm. n. Etn. I, 122: 
tas sasniegs kraškā gaļu i(r) zemē stāvē̦dams [aus Neu - Bewershof] BW. 20138. 
[šk wohl hochle. für šķ.]Avots: ME II, 
260