žļāgt (li. 
žliõgti  "sich ergiessend schallen" Dusetos n. Būga), 
-dzu,1)  stürzen (tr.),  
giessen (mit 
ã) Lems., Schibbenhof, Schujen, Smilt., Wesselshof, (mit 
à 2 ) Mar., Stirniene, (mit 
â 2 ) Ekau, Frauenb., Grünw.;  
"unordentlich giessen" (mit 
à 2 ) Kl., (mit 
â 2 ) Bauske;  
spritzen (mit 
à ) Peb.: 
kuo tu te žļādz ūdeni? Frauenb.;
2)  sich ergiessend schallen Mar. n. RKr. XV, 146;  
stürzen (intr.),  
sich ergiessen Serben: 
ūdens pa brīvslūžām žļādz;3)  stark regnen (mit à 2 ) Makšē̦ni, (mit 
â 2 ) Frauenb.; 
ak tavu žļāgšanu, kâ ar spaiņiem! Frauenb.;
4)  (stark) harnen (pe
jorativ) Budberg, Kurmene, Lennew., Sessau, Wessen, (mit 
à 2 ) Kaltenbrunn (hier nur von Frauen und Kühen gesagt), (mit 
â 2 ) Ahs., Ekau, Frauenb., Garrosen, Grünw., Zoden: 
izgājusi pie sē̦tmaļa sāka žļāgt Kaltenbrunn. 
tā mātīte pašā istabas vidū stāv un žļādz Frauenb. 
Vgl. šļāgt.Avots: ME IV, 
816