dum̃bêris [Janš.], 
dumbieris,1)  eine kotige, lehmige Grube, Gruft Grob. n. Etn. III, 67; 
apstriguši vedējiņi kalnā mālu dumberē [aus Zirau; kann hier zum Nom. 
dumberis gehören] BW. 16187;
2)  ein Tümpel, eine Pfütze: zuosis sagājušas dumberī Nigr. 
kas tad tur nu par dīķi: tāds dumbieris vien ir Wain.;
3)  ein kleiner Teich mit trübem Wasser: dzīvuoju kâ karūse dumberī Janš. 
(dumbierī Gold);
4) dumbieris,  eine Tiefe im Flusse Etn. I, 121;
5) [in Trik. 
dum̃bẽrģis],  eine einschiessende, sumpfige Stelle;6) in übertrag. Bed.: 
puisis sasists, acis tam aizpampušas; tuomē̦r viņš vēl lielā: "kuo? es ar tiem dumbieriem vien 7 gadus varu redzēt!" Etn. II, 14. 
Vgl. dumbrs.Avots: ME I, 
514