amatniẽks, f. 
-iece, Demin. 
-ciņš,  der Handwerker [li. 
amat (i) ninkas dass.]: 
pie viņa atnākuši divi amatnieki: ze̦lta kalējs un dreimanis LP. IV, 158. 
trīs meitiņas māmiņai, visas trīs amatnieces: viena vērpa, uotra auda, treša zīdu šķeterēja;2)  seltener: der ein Amt, eine Obliegenheit übernommen hat: kāzu amatnieki bija - pavārs, rīka-meita, alus nesējs BW. III, 1, 63; [nach Stender auch:  
ein Zauberer]. amatnieki,  ein Spielchen BW. V, S. 197. dial. 
amadnieks RKr. XVI, 23.
Avots: ME I, 
70