spur̃ga Karls., 
spùrga 2 Kl.,
1) spùrga 2 (li. 
spurga "škipsna, kušķis" Miežinis) Mar.,  
die Faser, der Fetzen Wid.: 
svārkiem spurgas vien le̦c Mar. n. RKr. XV, 137;
2) spùrgas 2 Warkl., 
spur̂gu 2 spalvas Bauske, 
 sträubige Federn: mīļi nuogludina (putniem) spurgu spalvas A. XX, 516;
3)  der Tropfen, der Spritzer: apšļāktām tumšsārtām asins spurgām MWM. VI, 485;
4) iemest vienu spurgu,  einen Schnaps (eigentlich wohl: einen Tropfen) trinken Kaudz., Celm.;
5) vērša spurga,  Schimpfwort: tu, puisīti, vērša spurga, tu meitiņas nepazīsti BW. 6414 var.; 
spur̂ga 2 ,  
ein borstiger, verdriesslicher Mensch Bauske;
6) spurgas,  Blütenköpfchen vom Hopfen Latv. Saule 1927, S. 617. 
In der Bed. 1 zur Wurzel von spurt? In der Bed. 3 und 4 (vgl. auch spurdze2) zu spurgi I 2. Zur Bed. 5 vgl. purga 6. In der Bed. 6 zu spurdze 1; vgl. auch li. spurga  "Gekräuseltes" bei Bezzenberger Lit. Forsch. 175.Avots: ME III, 
1031